Utente:Zurpone/Affari in sospeso
La lingua sarda è...
La lingua sarda non esiste. È certo. È dimostrato. La portata di questa affermazione è tale da oscurare il mito di Babbo Natale e della Befana, a pari merito con quello della marmotta. Poiché la lingua sarda non esiste, non dovrebbe esistere nemmeno questa pagina, che invece esiste. Come può spiegarsi questa apparente contraddizione? Non esiste la lingua sarda, esistono le lingue sarde. E sono tante. Ognuna non può travalicare l'importanza delle altre e la preminenza di una lingua sull'altra termina esattamente sul confine comunale di pertinenza. I motivi di tale frammentazione sono molteplici e non tutti di immediata comprensione da parte della massa burina e pacchiana. In questa sede si tenterà, per quanto possibile, di esplicarli tutti, con la consapevolezza che tutto il tempo occorrente poteva essere impiegato altrimenti.
Ma è tempo che la gente finalmente sappia.
Cronologia di una colossale mistificazione storico-linguistica
Occorre chiedersi perché.
Tracce
Evoluzione
Frammentazione
Da Spano a Wagner
Enzo Tortora fu uno dei piû famosi conduttori della RAI, superato in popolarità solo da Papalla e Carmencita la caffettiera, i veri dominatori del palinsesto. Decollò con la trasmissione Portobello, un mercatino nel quale inventori italiani presentavano le loro puttanate mirabili creazioni. Durante questa trasmissione comparve per la prima volta la famosissima rubrica Chi l'ha visto, preannunciata in ogni puntata da un repentino cambio di registro di Tortora da allegro-gioioso a requiem-lacrimosa.
Il Banco del Mutuo Soccorso, per gli amanti della sintesi Banco, è un gruppo musicale italiano nato nel 1969 e tuttora in attività, sebbene dal 21 febbraio 2014 sia rimasto a corto di voce. Insieme alla Premiata Forneria Marconi, gli Area e Le Orme, è l'esempio più rappresentativo e noto, anche all'estero, di rock progressivo italiano. Tutta questa abbondanza non è stata sufficiente, purtroppo, per sopravanzare la fama dei Pooh, di Amedeo Minghi e dei Ricchi e Poveri. Alle volte la vita è davvero stronza.
Storia
l'inizio
Roma, tardi anni '60. Il diciassettenne Vittorio Nocenzi voleva fare musica fin da bambino. Divenne da subito espertissimo di tutti gli strumenti dotati di tastiere, specialmente i citofoni condominiali. I primi modelli di telefono a tastiera lo mandarono addirittura in estasi. I genitori non vollero smorzare quell'entusiasmo e gli regalarono una pianola Bontempi e un sacco a pelo; gli riempirono una bisaccia di pane, salsiccia e biancheria intima pulita. Dopodiché lo sbatterono fuori di casa. Il giovane Vittorio non si perse d'animo e si recò alla sede dell'importante label discografica[citazione necessaria] RCA, dove chiese ed ottenne un'audizione.
Anni 70
La stessa cosa ma di più: Francesco Di Giacomo.
Anni 80
Anni 90
Farina Anni 00 e oggi (o comunque in questi giorni)
Il pane carasau è uno degli innumerevoli tipi di pane che affollano la Sardegna, sicuramente il più diffuso: si stima che nell'isola siano presenti più confezioni di esso che pecore, per una quota pro capite di circa 70 kg, comprese le pecore.
Questo alimento costituisce la base della dieta dell'homo sardus, unitamente al casu marzu, al Nepente di Oliena e alle pecore.
Cenni storici
Le origini del pane carasau si perdono nella notte dei tempi: secondo gli studi più accreditati di paleopaninologia sarebbe addirittura preesistente alla Sardegna. L'unico dato certo è dato dal ritrovamento di qualche resto di spuntino di mezzanotte a base di sambeneddu, cazu de crabittu e, per l'appunto, pane carasau all'interno dei nuraghes più antichi. L'ottimo stato di conservazione dei resti di pane carasau è testimoniato dal fatto che gli archeologi che l'hanno riportato alla luce, l'hanno tranquillamente mangiato senza riportare danni permanenti, a parte sei mesi di allucinazioni, schizofrenia paranoide e atti scemi in luogo pubblico.
Nel corso dei secoli, la composizione e il confezionamento sono rimasti pressoché immutati, a testimonianza del fatto che le popolazioni sarde sono scarsamente dotate di fantasia. Di conseguenza il procedimento è molto semplice, eppure non è da tutti preparare un pane carasau che soddisfi tutti i dettami del rigido disciplinare cui deve sottostare il prodotto finito.
Caratteristiche
Il pane carasau si presenta sotto forma di dischi di dimensioni variabili dal 45 giri al buco del culo di Marina Lotar alla ruota posteriore di un trattore. I dischi sono sottilissimi, addirittura più sottili degli anelli di Saturno, al punto di divenire taglienti. In tal caso risulta possibile un utilizzo extra-alimentare del pane, come rasoio nel caso in cui si sia rimasti sprovvisti di tale indispensabile attrezzo.
Confezionamento
A livello industriale
Fatelo da soli
Degustazione, abbinamenti e stramberie
Questo blog farà capire che merdacce siete
Ora che El Pampa sta per essere deposto e Isidoro il falso oppositore si è dimesso, la fine delle vostra dittatura è vicina.
Wedhro renderà questo posto di nuovo democratico entro il 2020, ne sono certo.
Ciao ciao, manica di stalinisti.
201.16.147.193
Mastka
Mastka (łac. smegma) jest najbardziej kontrowersyjnym produktem spośród jadalnych wydzielin ludzkich. Może być ważnym źródłem wapnia i białka, może być stosowana jako suplement diety. W czasach kryzysu, podobnie jak zresztą obecnie, jest doskonałym substytutem sera i jogurtu, również z powodu wartościowej fermentacji mlekowej. Jako dodatek do żywności znajduje swoje zastosowanie w farbie na bazie wody: łyżka mastki rozcieńczona w wiadrze z wodą pozwala odmalować małą kuchnię praktycznie bez kosztów. Wreszcie, ze względu na dobrze znaną palność w kontakcie z tlenem, mastka jest szeroko stosowana w rolnictwie jako silny tępiciel roztoczy, nicienia, pasikoników, kun i złodziei bydła.
Nie tylko ludzie, ale i wszystkie ssaki produkują mastkę. Nie wszystkim podoba się pomysł bycia uważanym za chodzącą mleczarnię, ale z fizjologią nie można walczyć. Z drugiej strony, ilu chciałoby zostać zapamiętanym jako producent gówna zamiast sera? Wszystkie płcie, męska, żeńska, trans i shemale, produkują mastkę, po raz kolejny potwierdzając równość, którą tylko garstka wciąż lekceważy.
Fizjologia
Człowiek
Człowiek wytwarza mastkę przez drapanie w mosznie, które wykonuje się mechanicznie, jak prawdziwy odruch warunkowy. Ta wydzielina, składająca się z soków wątrobowych, śliny, martwych komórek i zatrzymanych plemników, gromadzi się między napletkiem a żołędziami, tworząc rodzaj łożyska przeciwszumowego z funkcją pomocniczego smarowania. Według Watykanu nadmierne wydzielanie mastki jest oznaką powtarzających się działań przeciwko naturze, które na dłuższą metę prowadzą do pryszczycy. Jednak ludzie, którzy to rozumieją, mówią, że dzieje się tak tylko w przypadku tych, którzy naprawdę w nią wierzą.
Kobieta
U kobiet mastka jest powszechnie produkowana w dużych cysternach, które są bardzo atrakcyjne w górnej części klatki piersiowej, przenoszone w specjalnych kanałach galaktoforowych i wydalane dzięki zewnętrznemu bodźcowi. Według niektórych autorów część mastki jest również wytwarzana przez gruczoły apokrynowe łechtaczki, chociaż wiadomo, że to nic innego jak dobre mleko matki. Samicza mastka wydaje się być również potężnym afrodyzjakiem, ale tylko wtedy, gdy zostanie zjedzona po gotowaniu.
Robot
W porządku, to bzdury. Podobnie jak Święty Mikołaj nie istnieje, tak samo jak nie ma mastki robotów. Nonsensopedia nie ponosi odpowiedzialności za samobójstwa, kryzysy emocjonalne, rozwody lub ujawnienie tych wiadomości.
Fizjologia u ssaków
Oczywiście zainteresowanie nie polega na tym, aby wiedzieć, co to wszystko znaczy, np. Pytając:
Nawet uznany za odpowiedzialnego za to niezgłębione pytanie, pozostawia pytania o niewielkim znaczeniu:
Ale przede wszystkim:
Nie do nas należy podawanie właściwej odpowiedzi na takie pytania.
Ciekawostki
- W Grecji mydło było do niedawna określane terminem σμήγμα. Kiedy Grecy zdali sobie sprawę, że z tego powodu zostali wyśmiani nawet przez Francuzów, postanowili czerpać inspirację z języka włoskiego, uzyskując termin σαπούνι, transliterując.
- Jedzenie mastki nie boli
- Mycie mydła boli.