Utente anonimo
nessun oggetto della modifica
Nessun oggetto della modifica |
Nessun oggetto della modifica |
||
Riga 8:
{{Cit|Che mondo sarebbe senza Umani?|Nutella su noto dessert a base di umani}}
Nutella omnibus pueris atque puellis placet; sed, si ii troppam Nutella fagocitant, cicciones diveniant, cutaneis eructionibus sottostent et brufolos pedicellosque supra facie stratos forment; atque, ipso facto, diarream cacarellamque subitanea veniant. Propterea, quod familiares, et mammae in particularis, semper Nutella in impensabilis locis celant ut eviteant filios sbafare, sicut soliti sunt; sed domanda spontanea nascet: si mamma filiales sbafationes contraria est, cur Nutellam comprat et postea celat? Intelligentiore fuisse Nutella non comprare manco per nihil... Sed forse mammae quoque Nutella sbafant: celatio altrum non est quam materna trasversalis vendetta quod ea ipsa sua volta matris suae victimae fuit. "Sic heri mamma tua Nutellam celavit, sic hodie filiis tui Nutella celit". Populus totus ingenium puerorum cognoscit si in ballo Nutella est: vistam felinorum habent ut in tenebris credentiarum scruteant; manes prensilis aracnidarum modo ut super scaffalos sgabuzzinarum arrampicant; olfactum caninum, canibus superior, per Nutellam inter mucchios anonimarum marmellatarum fructarum scovare. Memento semper: filius, inevitabile, Nutella scovat; sed non semper magnat. Nam, fruxtratione maxima filius habet cum barattolum scovat, sed hoc baractolum novum atque sigillatum est; et quod si filius aprit et baractolum intonsum intaccat, sputtanatus fuisse! "Ah! Novus ac sigillatus erat!". Hoc res demonstrat omnibus mammis nascondimentos baractolorum Nutellae fatica sprecata esse.▼
▲Tres: Nutella in magno baractolo sita; magno baractolo sì, sed melium est si "magno" (romanesca favella).
▲Nutella omnibus pueris atque puellis placet; sed, si troppam Nutella fagocitant, cicciones diveniant, cutaneis eructionibus sottostent et brufolos pedicellosque supra facie stratos forment; atque, ipso facto, diarream cacarellamque subitanea veniant. Propterea, quod familiares, et mammae in particularis, semper Nutella in impensabilis locis celant ut eviteant filios sbafare, sicut soliti sunt; sed domanda spontanea nascet: si mamma filiales sbafationes contraria est, cur Nutellam comprat et postea celat? Intelligentiore fuisse Nutella non comprare manco per nihil... Sed forse mammae quoque Nutella sbafant: celatio altrum non est quam materna trasversalis vendetta quod ea ipsa sua volta matris suae victimae fuit. "Sic heri mamma tua Nutellam celavit, sic hodie filiis tui Nutella celit". Populus totus ingenium puerorum cognoscit si in ballo Nutella est: vistam felinorum habent ut in tenebris credentiarum scruteant; manes prensilis aracnidarum modo ut super scaffalos sgabuzzinarum arrampicant; olfactum caninum, canibus superior, per Nutellam inter mucchios anonimarum marmellatarum fructarum scovare. Memento semper: filius, inevitabile, Nutella scovat; sed non semper magnat. Nam, fruxtratione maxima filius habet cum barattolum scovat, sed hoc baractolum novum atque sigillatum est; et quod si filius aprit et baractolum intonsum intaccat, sputtanatus fuisse! "Ah! Novus ac sigillatus erat!". Hoc res demonstrat omnibus mammis nascondimentos baractolorum Nutellae fatica sprecata esse.
|[[Giulio Cesare]] su Nutella }}
| |||